Ως Επαγγελματίας Διαιτολόγος- Διατροφολόγος που ενστερνίζομαι τη φιλοσοφία της αυτοφροντίδας, της συνειδητότητας και της αποδοχής του σώματος, συχνά συναντώ ανθρώπους που απογοητεύονται επειδή η ζυγαριά «δεν κινείται». Και τότε είναι που ξεχνάμε το πιο σημαντικό: ότι η φροντίδα του εαυτού δεν είναι αριθμός, είναι στάση ζωής.
Η ζυγαριά είναι μόνο ένα εργαλείο
Η ζυγαριά μετράει κιλά. Όχι αν κοιμάσαι καλύτερα, ούτε αν έχεις πιο σταθερή ενέργεια μέσα στη μέρα. Όχι αν μειώθηκαν οι λιγούρες σου, αν άρχισες να κινείσαι χωρίς πόνο, αν μπορείς να παίξεις με το παιδί σου χωρίς να λαχανιάζεις. Η ζυγαριά δεν μπορεί να μετρήσει την ποιότητα της σχέσης σου με το φαγητό, ούτε αν άφησες πίσω σου ενοχές και υπερφαγικά επεισόδια. Κι όμως, όλα αυτά είναι δείκτες προόδου…..και μάλιστα ουσιαστικής!!
Η πρόοδος δεν είναι γραμμική
Κάποιες μέρες θα νιώθεις πως τα κάνεις όλα «σωστά» και δεν θα βλέπεις καμία αλλαγή στο σώμα σου. Κάποιες άλλες, θα αισθάνεσαι ότι υποτροπίασες. Όμως, όπως λέει συχνά ο κ. Ζουμπανέας, η διαδικασία είναι κύκλος, όχι ευθεία. Και κάθε κύκλος είναι ευκαιρία για μάθηση, όχι για τιμωρία.
Η κουλτούρα της δίαιτας και το “σύνδρομο επιβίωσης”
Στη σύγχρονη κουλτούρα της δίαιτας, υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι το “ιδανικό” σώμα πρέπει να είναι λεπτό, ελεγχόμενο και πειθαρχημένο. Η αφήγηση αυτή αγνοεί μια βασική επιστημονική αλήθεια: όταν το σώμα αισθάνεται απειλή ή στέρηση, ενεργοποιεί μηχανισμούς επιβίωσης.
Αυτό σημαίνει:
- Μείωση του μεταβολισμού (το σώμα “ρίχνει ταχύτητα” για να εξοικονομήσει ενέργεια)
- Αύξηση της πείνας (μέσω ορμονών όπως η γκρελίνη)
- Επιδείνωση της σχέσης με το φαγητό (συναισθηματική ή υπερφαγική κατανάλωση)
- Απώλεια μυϊκής μάζας αντί για λίπος, αν η προσέγγιση είναι υπερβολικά περιοριστική
Το σώμα σου δεν σε σαμποτάρει όταν δεν χάνεις βάρος — σε προστατεύει. Προσπαθεί να επιβιώσει από όσα έχει ήδη βιώσει: εξαντλητικές δίαιτες, χρόνια στέρηση, ενοχές και υπερφαγικά επεισόδια.
Τι μπορώ να κάνω όταν η ζυγαριά δεν αλλάζει;
- Να παρατηρήσω: Πώς νιώθω πραγματικά; Νυστάζω λιγότερο; Έχω καλύτερη διάθεση; Αυτές είναι αλλαγές που αξίζουν.
- Να εμπιστευτώ τη διαδικασία: Η μεταμόρφωση του σώματος, όταν γίνεται με σεβασμό, γίνεται αργά και σταθερά. Αν περιμένω άμεσο αποτέλεσμα, ίσως αναπαράγω τα ίδια πρότυπα που με πλήγωσαν στο παρελθόν.
- Να επιλέγω καθημερινά την αυτοφροντίδα: Να φάω γιατί πεινάω, όχι γιατί τιμωρώ τον εαυτό μου. Να κινηθώ γιατί μου κάνει καλό, όχι γιατί «έφαγα πολύ χθες».
- Να τιμώ την πορεία μου: Δεν ξεκίνησα μόνο για να δω έναν αριθμό να αλλάζει. Ξεκίνησα για να νιώσω καλύτερα με μένα!
Φροντίζω τον εαυτό μου σημαίνει…
- Να μαθαίνω να με ακούω.
- Να αφήνω στην άκρη τη σύγκριση.
- Να καταλαβαίνω πως η αξία μου δεν εξαρτάται από το βάρος μου.
- Να δίνω στον εαυτό μου χρόνο, όπως θα έκανα σε κάποιον που αγαπώ.
Η ζυγαριά δεν έχει πάντα την τελευταία λέξη. Εσύ την έχεις.
Και κάθε φορά που επιλέγεις να φροντίσεις τον εαυτό σου, ακόμα και χωρίς «απώλεια βάρους», κάνεις ένα τεράστιο βήμα προς την ελευθερία.
Με σεβασμό και φροντίδα,
Από την Διαιτολόγο-Διατροφολόγο Ανθή Καραμπελιά
Υπέρμαχος της ενσυνείδητης διατροφής και της φροντίδας χωρίς όρους
