Η έναρξη της φθινοπωρινής περιόδου σηματοδοτεί μία επανεκκίνηση για όλους μας, μικρούς και μεγάλους, μετά το σωματικό και ψυχικό διάλειμμα που μας επιτρέπει η καλοκαιρινή ραστώνη. Για τους περισσότερους ανθρώπους, ο Σεπτέμβριος αποτελεί ένα μήνα με έντονο άγχος προσαρμογής και με μια έντονη επιθυμία για αλλαγή.
Η πρόκληση του να οργανώσουμε την ζωή μας σε νέα δεδομένα ή να επανέρθουμε στους παλιούς μας ρυθμούς είναι μεγάλη και, με κάποιο μαγικό τρόπο, σηματοδοτεί ένα οικείο αλλά ταυτόχρονα πρωτόγνωρο συναίσθημα κάθε Σεπτέμβριο. Δεδομένου οτι ο χρόνος διακοπής των σχολικών εργασιών στην Ελλάδα είναι ο διπλός το καλοκαίρι συγκριτικά με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, η δυσκολία προσαρμογής εντοπίζεται περισσότερο στα παιδιά. Η αίσθηση αυτής της δυσκολίας έγκειται και στο γεγονός πως στις μικρότερες ηλικίες οι συνειδητοί μηχανισμοί προσαρμογής ακόμα δημιουργούνται και δεν επιτρέπουν το γρήγορο εγκλιματισμό χρησιμοποιώντας στοιχεία εκλογικευμένης σκέψης παρά μόνο με τη χρήση του ενστίκτου και των συναισθημάτων.
Η αντίδραση απέναντι στην επιστροφή στα θρανία μπορεί να χαρακτηριστεί από ποικίλες συμπεριφορές: αδυναμία στο πρωινό εγερτήριο, δυσκολία συγκέντρωσης στη μελέτη, σημάδια κόπωσης και παραίτησης στις καθημερινές λειτουργίες –και σε αυτές που τους είναι ευχάριστες- και διαταραχές στον ύπνο και τη διατροφή σε κάποιες περιπτώσεις. Πρέπει να σημειωθεί πως οι αντιδράσεις στην εισαγωγή ενός καθημερινού προγράμματος διαφέρουν από ηλικία σε ηλικία. Τα παιδιά 6-10 ετών συναντούν δυσκολίες όσον αφορά τα όρια που νιώθουν ότι ξαφνικά τίθενται από τους ενήλικες (γονείς, δάσκαλοι) και τους αφαιρούν τα κεκτημένα δικαιώματα του καλοκαιριού. Οι καθημερινές ξαναγίνονται ημέρες εργασίας και τα σαββατοκύριακα σηματοδοτούν και πάλι την ξενοιασιά. Για να αποφευχθεί η δημιουργία άγχους, είναι πάντα χρήσιμο να μεταφέρουμε στα παιδιά μας ένα αίσθημα προσμονής και δημιουργικότητας για αυτό που έρχεται. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και περνάνε από την προεφηβεία στην εφηβεία (11-17) είναι ικανά να ανταπεξέλθουν με πιο ψύχραιμο και συνειδητό τρόπο στην επαναφορά των υποχρεώσεών τους . Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη να τους παρέχουμε ένα ισορροπημένο καθημερινό πλαίσιο και μία βάση ανοιχτή για συζήτηση που θα τους παρέχει την ασφάλεια να εκφραστούν και εν τέλει να δράσουν χωρίς άγχος αλλά με υπεύθυνο και δημιουργικό τρόπο.
Πριν ριχτούμε στο κυνήγι του ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να εγκλιματιστούν πιο γρήγορα, θα ήταν γόνιμο να σκεφτούμε πως αντιδράμε εμείς οι ίδιοι στις αλλαγές μέσα στο χρόνο. Αν εμείς δεν είμαστε ικανοποιημένοι και ευγνώμονες για αυτά που μας προσφέρει κάθε περίοδος στη ζωή μας πιθανότατα να περάσουμε αυτήν την αίσθηση του ανικανοποίητου και στα παιδιά μας. Είναι σημαντικό να μας βλέπουν εμας τους ίδιους ευτυχείς και γεμάτους από αυτό που κάθε φορά έρχεται για να παίρνουν το θάρρος και τη λαχτάρα να ζουν κι εκείνα την κάθε στιγμή και την κάθε περίοδο χωρίς άγχος και απογοητεύσεις.
πηγή: www.efoodforethought.gr
