Τις προάλλες με επισκέφτηκε στο γραφείο μια κυρία αιτούμενη απώλεια βάρους. Είχε πάει σε πολλούς πριν από μένα.
Για την ακρίβεια, δεν θυμόταν ποιος Διαιτολόγος ήμουν στη σειρά.
Χαμηλών τόνων, ευγενική, συνεσταλμένη κοντά στο ιδανικό της βάρος και με μετρημένες κουβέντες πλην όμως δεν έκρυψε να μου πει ότι μας έχει βαρεθεί όλους.
Αλλά όπως και σε κάθε φορά με τους άλλους συναδέλφους, έτσι και με μένα, άκουσε πως είμαι «καλός» και γι’ αυτό ήρθε. Υπονοούσε προφανώς την μεγαλύτερη αδικία του επαγγέλματος: Να κρίνεται κάποιος για την επάρκεια του ως Διαιτολόγος ανάλογα με τα κιλά που έχει καταφέρει να διώξει.
Δεν άντεχε άλλο
«Εικοσιτέσσερα χρόνια είναι πολλά» «Δεν αντέχω άλλο! Να υποφέρεις χωρίς να ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα. Να «πεθαίνεις» από τον πονοκέφαλο και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Να πρήζεσαι χωρίς να κατανοείς τον λόγο. Να σου πέφτουν τα δόντια και να κάνεις την μια εξαγωγή μετά την άλλη. Να σου προσφέρουν ψυχοφάρμακα και να αναρωτιέσαι το γιατί. Να θεωρείς τον εμετό μια φυσιολογική διαδικασία που απλά σου συμβαίνει. Να ανοίγεις εξαντλημένη τα μάτια και να αντιλαμβάνεσαι ότι και πάλι βρίσκεσαι αγκαλιά με τη λεκάνη…»
Και ο νευρολόγος και ο ψυχολόγος και ο γαστρεντερολόγος και ο διαιτολόγος και ο ομοιοπαθητικός να συμπεραίνουν το ίδιο πράγμα: Ο πονοκέφαλος προκαλεί τον εμετό. Κανένας δεν υποψιάστηκε το αντίθετο.
Ότι δηλαδή ο εμετός προκαλεί τον πονοκέφαλο. Ότι ο εμετός προκαλεί το πρήξιμο. Ότι ο εμετός σε διαλύει ψυχικά. Ότι ο εμετός προκαλεί διάβρωση των δοντιών και την καταστροφή της οδοντοστοιχίας.
Διότι τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια εμετού και υπερφαγίας διαταράσσουν την βιοχημική ισορροπία του εγκεφάλου και αυτό από μόνο του είναι ισχυρός παράγοντας για αφόρητους πονοκεφάλους, κόπωση, μυϊκούς σπασμούς, κατακράτηση, πρήξιμο των σιελογόνων αδένων και του στομάχου και τάση για λιποθυμία.
Επιπλέον, ο εμετός επηρεάζει τα κέντρα των οπιοειδών (ενδορφίνες και ντοπαμίνη) στον εγκέφαλο που ελέγχουν την αυτοπεποίθηση, τον πόνο και την συναισθηματική ισορροπία.
Κανένας δεν κατάλαβε ότι αυτή η γυναίκα πάσχει από διατροφική διαταραχή για κάτι περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Είχε δίκιο, ήταν πολλά!
Όντως, εικοσιτέσσερα χρόνια είναι πολλά! Και η αλλαγή φαντάζει αρκετά δύσκολη.
Όμως, το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος έχει ήδη γίνει. Και αυτό δεν είναι η απώλεια βάρους, τα παυσίπονα ή τα ψυχοφάρμακα.
Είναι η αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη το σώμα με θρεπτική υποστήριξη και κατάλληλα συμπληρώματα, η διακοπή των εμετών και η διαχείριση ζητημάτων που έχουν να κάνουν με την εικόνα σώματος, την αύξησης της αυτοαποτελεσματικότητας και την ενδυνάμωση της ιδέας ότι επιτέλους μπορεί να τα καταφέρει.
Και θα τα καταφέρει! Διότι τώρα πια έχει καταλάβει τι της συμβαίνει. Τώρα πια έχει αναγνωρίσει το πρόβλημα. Τώρα πια ξέρει!
Σημείωση προς ειδικούς: Αν είσαι Επαγγελματίας Υγείας εξειδικεύσου σε θέματα διαχείρισης διατροφικών διαταραχών μέσω της εκπαίδευσης Master Practitioner in Eating Disorders του Κέντρου Εκπαίδευσης & Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών.
Περισσότερες πληροφορίες στο www.keadd.gr.
Αν αναζητείς Πιστοποιημένο Επαγγελματία Υγείας από το NCFED στις Διατροφικές Διαταραχές δες στο Δίκτυο Συνεργαζόμενων Επαγγελματιών Υγείας ΕΔΩ
