Είναι πολύ φυσιολογικό να νιώθεις αποθαρρυνμένη/ος όταν βλέπεις ότι δεν χωράς πια σε ρούχα που κάποτε σου έκαναν. Δεν είναι απλώς το ρούχο—είναι οι μνήμες, οι συγκρίσεις, το συναίσθημα ότι “κάποτε ήμουν αλλιώς”. Αλλά θέλω να σου θυμίσω κάτι βαθιά ανθρώπινο και ουσιαστικό:
Το σώμα σου δεν είναι στατικό. Ζει, αλλάζει, ανταποκρίνεται σε φάσεις της ζωής σου. Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.
Τι κρύβεται πίσω από αυτή τη σκέψη;
- Μπορεί να έχεις συνδέσει την αξία σου ή την επιτυχία της προσπάθειάς σου με ένα συγκεκριμένο νούμερο ή ένδυμα.
- Μπορεί το παλιό σου σώμα να εκπροσωπούσε μια εποχή που ένιωθες πιο «ελαφριά»—σωματικά ή ψυχικά.
- Μπορεί απλώς να έχεις κουραστεί να παλεύεις χωρίς να βλέπεις το «αντίκρισμα» που περίμενες.
Όμως θέλω να σε ρωτήσω:
- Νιώθεις ότι τρως με περισσότερη επίγνωση απ’ ό,τι παλιά;
- Έχεις σταματήσει να κάνεις εξαντλητικές δίαιτες και ξεκίνησες να τρέφεσαι με σεβασμό;
- Σταμάτησες να τιμωρείς το σώμα σου με υπερβολική άσκηση;
- Είπες “όχι” σε μια παλιά τοξική συνήθεια ή σκέψη;
Αν η απάντηση είναι “ναι” σε κάποιο από αυτά, τότε είσαι στον σωστό δρόμο!
Δεν χρειάζεται να χωράς σε παλιά ρούχα!
Χρειάζεται να χωράς στη ζωή σου, στο παρόν σου, στο σώμα σου με φροντίδα.
Σου αξίζουν ρούχα που σε αγκαλιάζουν όπως είσαι τώρα, όχι ρούχα που σε κάνουν να νιώθεις ανεπαρκής. Και κάθε φορά που επιλέγεις να αποθαρρύνεσαι, μπορείς — έστω για λίγο — να διαλέγεις αντί για αυτό να παρατηρείς με καλοσύνη. Τον εαυτό σου. Τις ανάγκες σου. Το γιατί άλλαξε το σώμα σου. Και τελικά, να θυμάσαι ότι είσαι πολύ περισσότερα από ένα νούμερο ή ένα παντελόνι.
Και αν το σώμα σου έχει αλλάξει, αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι σε έχει προδώσει. Μπορεί να σε προστατεύει. Να σου δείχνει ότι κάτι χρειάζεται προσοχή.
Να σου λέει:
“Είμαι ακόμα εδώ. Σε στηρίζω. Μη με τιμωρείς άλλο.”
Και αν αυτά τα ρούχα είναι από προηγούμενες δεκαετίες, η απογοήτευση μπορεί να γίνεται ακόμα πιο έντονη. Όμως χρειάζεται να θυμηθούμε κάτι σημαντικό: δεν άλλαξε μόνο το σώμα μας—άλλαξαν και τα πρότυπα, άλλαξε η μόδα, άλλαξε η ζωή μας.
Το σώμα μας δεν μένει ίδιο, γιατί ούτε εμείς μένουμε ίδιοι. Οι ρόλοι μας αλλάζουν, οι εμπειρίες μας μας διαμορφώνουν, το σώμα προσαρμόζεται και μας στηρίζει μέσα σε όλα αυτά. Κι αν ένα ρούχο δεν μας κάνει πια, αυτό δεν σημαίνει πως “φταίμε”. Σημαίνει απλώς πως το σώμα εξελίσσεται — και μαζί του χρειάζεται να εξελίσσεται και η ματιά μας πάνω του.
Μπορεί να έφτιαξες οικογένεια, να πέρασες μια δύσκολη περίοδο, να άλλαξες προτεραιότητες, να ξεκίνησες να τρέφεσαι πιο συνειδητά. Το σώμα σου, ως ζωντανός οργανισμός, ανταποκρίθηκε. Και αυτό είναι από μόνο του κατόρθωμα.
«Δεν είναι ο ρόλος σου να στριμώχνεσαι σε ρούχα του παρελθόντος»!
Είναι να δημιουργήσεις έναν παρόντα εαυτό που φοράει ρούχα που του ταιριάζουν σήμερα — σε στυλ, σε άνεση, σε σεβασμό.
Και να θυμάσαι:
Δεν υπάρχει “σώμα που πάχυνε” — υπάρχει σώμα που έζησε.
Και αξίζει να το φροντίζεις όπως είναι, όχι όπως “ήταν”.
Με πίστη στη διαδικασία,
Ανθή Καραμπελιά
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Υποστηρικτής της θεραπευτικής σχέσης με το φαγητό και το σώμα
